Op 23 april 2009 stelde de gemeenteraad, na gunstig advies van de Cultuurraad, Tine Hertmans voor 2 jaar aan als dorpsdichter. Op 7 mei 2009 werd deze titel uitgereikt. Hiermee werd Tine Hertmans de eerste dorpsdichter.
Tine kwam pas een tiental jaar geleden met haar werk naar buiten. Dit was geen evidentie, onder andere doordat ze CVS-patiënt is. Het waren vooral haar man en dochter die er op aandrongen om haar werk niet in de schuif te laten liggen. Hiervoor was het te waardevol. Of je haar werk goed vindt of niet, volgens Tine laat het niemand onberoerd. Dat merkt ze aan de vele reacties die ze krijgt.
In de laatste tien jaar is haar werk in verschillende tijdschriften en verzamelbundels gepubliceerd en op enkele poëzie-cd’s kan je haar werk beluisteren. De lijst van evenementen waar ze aan deelgenomen heeft of waar haar werk is voorgedragen, is oneindig. Een opsomming van de poëzieprijzen die ze won, willen we je niet onthouden: De Poëzieprijs De Streekkrant ‘Mijn Dorp’ (1999), Poeziëprijs VKOS (2000), Prijs Kortverhaal VERBA (2001), Poëzieprijs De Neerschelde (2004) en Poëzieprijs ‘Vrij Podium’ VERBA (2006). Een ‘groentje’ is Tine Hertmans dus allerminst.
In 2006 kwam Tine Hertmans met de publicatie van haar eerste dichtbundel tegemoet aan de vraag van velen. Tine had ondertussen zoveel geschreven dat de uitgever besliste om vijf van haar onuitgegeven bundels te verzamelen in één bundel: 'Dagen van spinrag'.
Door de aanstelling van een dorpsdichter hoopte Tine dat ze poëzie dichter bij de mensen zou brengen, want volgens haar is dit nog altijd een te ondergewaardeerde literair genre dat mensen kan raken, ook al is daar soms een inspanning voor nodig. Ze verwijst naar de positieve commentaren die ze krijgt op het gedicht 'Bergenkruis' dat ze voorgedragen heeft in de televisiereportage naar aanleiding van haar aanstelling. Het gedicht hangt al tien jaar bij Bergenkruis en wekt blijkbaar, pas wanneer het voorgedragen wordt, die enorme reacties op.